انجمن آگهی بهترین کد قالب وبلاگ

در ابتدا بفرماييد چه شد كه در اين سريال بازي كرديد؟

از طرف آقاي سروش صحت كارگردان اين سريال براي بازي دعوت به همكاري شدم و از آنجايي كه سالها با ايشان كاركرده بودم و شناخت خوبي از ايشان داشتم پذيرفتم. ضمن اينكه گروه را هم بسيار دوست داشتم بخصوص بازيگران را كه با اكثر آنها تجربه همكاري داشتم.

خب در ابتدا تنها 4 قسمت از فيلمنامه بيشتر آماده نبود و در طول كار كم كم فيلمنامه به دستمان مي‌رسيد اما درهر صورت قصه شيريني بود .

به نظرم در كل كارهاي طنز و نه تنها در اين سريال جايگاه بازيگران زن به آن معنا مشخص نيست و آنها بيشتر جنبه تزئيني دارند و اصل قصه‌ها بيشتر روي بازيگران مرد است كه از اين نظر واقعا انصاف رعايت نمي‌شود و اميدوارم در كارهاي آينده شاهد حضور پررنگ‌تر خانم‌ها هم باشيم.

چون آنها هم مثل ما زحمت مي‌كشند و عرق مي‌ريزند و خسته مي‌شوند ولي آن طور كه بايد از‌آنها تقدير وتشكر نمي‌شود، واقعا دلم برايشان مي‌سوزد.

نقش من يك نقش معمولي بود و جاي كار زيادي نداشت.

من از گفتن ديالوگ‌هايي كه زشت و زننده است تا جايي كه مي‌توانم بالشخصه خودداري مي‌كنم به دليل اينكه معتقدم وقتي سريال پخش مي‌شود مخاطب آن از جوان و پير و بچه و بزرگ هستند و اين سريال را مي‌بينند و نبايد جمله‌اي از زبان من بشنوند كه خداي ناكرده بد آموزي شود. ضمن اينكه من از بازي‌هايي كه لودگي به جاي طنز در آنها جريان دارد گريزانم و معتقدم طنز بايد طنز موقعيت باشد و در مجموع من طرفدار طنزي هستم كه به واسطه پخش آن لطمه‌اي به فرهنگ مان نخورد.

به نظر من بازيگر تقصير ندارد و مسئولي كه يك فيلمنامه طنز را مي‌خواند و قرار است آن را تاييد كند مسئول مستقيم آن است. او بايد همه جوانب را در نظر بگيرد سپس يك فيلمنامه را تاييد كند.

ببينيد مسئله‌اي كه در حال حاضر وجود دارد اين است كه كارگردان‌ها به محض اينكه يك كار شروع مي‌شود و قرار است مقابل دوربين برويم، مي‌گويند خودت يك كاريش بكن. پس اين وسط نقش كارگردان و نويسنده چه مي‌شود ؟نمي‌شود كه خودم همه وجوه كاراكترم را دربياورم. دوست داشتم حداقل در « ساختمان‌ پزشكان» اين كار را نكنم اما متاسفانه باز هم نشد. بنابراين باز هم خودم بيشتر روي اين شخصيت كار كردم.

چون همه چيز ضعيف است. از فيلمنامه گرفته تا گريم و ما داريم بيخودي دست و پا مي‌زنيم. براي همين هم هست كه به فكر افتاديم و متاسفانه همه هم تنها از بازيگر توقع دارند و از او مي‌خواهند كه شاهكار بسازد.

ساختمان پزشكان تجربه خوبي بود. توانستم در كنار همكاران خوبي مثل شقايق دهقان، بهنام تشكر و بيژن بنفشه خواه بهره ببرم.

بارها در ديالوگ‌هاي من جملاتي بوده كه حرف‌هاي خوبي نبوده. اما من از همان اول با كارگردان حرف مي‌زنم كه اينها را به هيچ عنوان نمي‌توانم بگويم ودر نهايت دربازي‌هايم خيلي محتاط عمل مي‌كنم كه كارگردان بپذيرد و تا به حال هم در اين مورد مشكلي پيش نيامده است.

به دو دليل. يكي اينكه انرژي‌اي كه از مردم مي‌گيرم باز هم مرا ترغيب مي‌كند كارهاي بيشتري انجام دهم و دوم اينكه به هر حال من خرج زندگي‌ام را از اين راه مي‌گذرانم و طبيعي است كه بايد كار كنم.

چون دوست دارم مخاطبم را شاد كنم و اساسا نگاه خودم به زندگي نگاه جدي‌اي نيست و شخصيت
شوخ طبعي دارم. فضاي زندگي‌ام فضاي فانتزي است و كمي با آدم ‌هاي معمولي فرق دارد. من آدم معتقد به رويا وخيال هستم و خيلي واقع‌گرا نيستم. طنز را هم به همين دليل دوست دارم چون باعث مي‌شود زندگي را راحت‌تر تحمل كنيم. به نظر من زندگي بدون شوخي، خنده و مفرح بودن بي‌معناست. يعني شما مثل يك گياه فقط رشد مي‌كني و هيچ اتفاق خاصي برايت نمي‌افتد. البته الان هم نمي‌خواهم روي اين تاكيد كنم كه مي‌خواهم فقط كار طنز بكنم ولي ناراضي هم نيستم وخوشحالم از اينكه سبكي براي خودم دارم. به هر حال تقريبا در اين ژانر پذيرفته شده‌ام ولي خب اين دليل نمي‌شود كه بگويم در هيچ نقش جدي يا عجيب و غريبي بازي نخواهم كرد.

من دوست دارم در كار خوب بازي كنم . البته مخاطب تلويزيون صميمانه‌تر و نزديك‌تر به ماست و بيشتر از جانب او مورد قضاوت قرار مي‌گيرم.

اينكه نتواند خودش را در زمينه‌هاي مختلف محك بزند و دائم يك راه را تكرار كند                                            طنز خوب چه نوع طنزي است؟

  به نظرم طنز خوب طنزي است كه قصه‌هاي واقعي را به نمايش بگذارد، يعني مخاطب در عين حال كه مي‌خندد بايد به فكر هم فرو برود و خوشبختانه ساختمان پزشكان اين ويژگي‌ را داشت.

  قطعا بسيار موثر است. در تعريف بازيگري يكي از آيتم‌هاي تاثيرگذار ژست و حالات و چهره بازيگر است.

البته من جزء بازيگراني هستم كه به شدت اعتقاد دارم كه زبان بدن يا اصطلاحا « بادي لنگويج» مهمتر از زبان گفتاري است.